Nick Hannes

More interviews…

More recent interviews about my exhibition 'Mediterranean. The Continuity of Man' on Belgian radio and television:

Cobra: De Middellandse Zee anders bekeken
ATV: Fotomuseum stelt foto's van Nick Hannes tentoon
Klara/ Pompidou

Review La Libre Belgique

Review of Jean-Marc Bodson in La Libre Belgique:

En 2009, Nick Hannes exposait Red Journey au FoMu d'Anvers. Ce "voyage rouge" rendait compte de quatre années de tribulations en ex-URSS, en Mongolie et en Chine. On découvrait alors cette manière bien à lui d'aborder une réalité peu réjouissante avec un regard entre douce ironie et constat sévère. En effet, l'humour dont il pouvait faire preuve parfois ne l'empêchait pas de pointer une déglingue confinant au surréalisme.
C'est un cocktail identique qui prévaut dans l'excellente exposition "Mediterranean. The Continuity of Man" actuellement aux cimaises du même musée. Une exposition dense, résultat d'un périple de cinq années autour de la Méditerranée. Par images interposées, le visiteur déambule avec lui dans une vingtaine de pays vivant des réalités très différentes selon qu'ils sont du nord ou du sud de la mer. Une Mare Nostrum sensée les rassembler, mais qui en fait semble bien être le lieu de convergence des contradictions de notre époque. Avec d'une part des pays arabes empêtrés dans les suites de leur "Printemps" et d'autre part, entre Monaco et Benidorm, les berges friquées des pays du tourisme "select" ou de masse.
Ce que l'on voit est parfois tragique – notamment dans les contrées ravagées par la guerre comme la Libye ou la Palestine – ou parfois comique, mais toujours désespérant. La Méditerranée a été unifiée voici deux mille ans sous l'Empire romain, mais elle est désormais un champ de bataille. L'ensemble de ce travail au long cours est sans appel : le "berceau de notre civilisation" est manifestement devenu le tombeau de la vie harmonieuse. L'urbanisation y sévit à grande échelle dévastant de vastes régions rurales et bouleversant des modes de vie pluriséculaires. A cet égard, la photo de bergers turcs faisant paître leur troupeau en bordure d'une ville en construction est on ne peut plus claire. L'énorme disparité entre l'Europe et l'Afrique suscite une migration de même échelle. Touristes et migrants se croisent sur les plages méditerranéennes comme le montre l'image d'une "cougar" nue négociant des colifichets à un marchand ambulant africain.
Montesquieu évoquant la décadence de l'Empire romain observait que les mœurs avaient été corrompues par la trop grande richesse de certains, par l'excès de luxe et d'opulence qui avait entraîné des inégalités sociales insupportables. On ne peut qu'y penser en voyant ces clichés pris sur des bateaux surdimensionnés de plaisance ou dans des clubs bondés d'Ibiza. Décidément, le consumérisme effréné s'affiche dans une débauche de vulgarité. L'insignifiance le dispute à la bêtise. Sans avoir l'air d'y toucher, avec des images aux couleurs très maîtrisées, Nick Hannes dresse le tableau sombre mais lucide d'une faillite que nous refusons de voir.

Review De Standaard

Jan Desloover wrote a nice review on 'Mediterranean. The Continuity of Man' in De Standaard today:

NICK HANNES VERBLUFT IN FOTOMUSEUM ANTWERPEN
WIEG WORDT GRAF

Nick Hannes reisde vijf jaar door het Middellandse Zeegebied. Het is een streek waar zoveel begon maar nu zoveel kapotgaat of onder druk staat: dromen, levens en Lentes, natuur en erfgoed. JAN DESLOOVER

Mediterranean. The continuity of man. Het is een prachtige, epische titel, maar geen evidente. Bij de ingang van de expo schept een quote van de Britse historicus Ernle Bradford wat klaarheid. Vrij vertaald: ‘De Stille Oceaan is misschien de meest onveranderlijke en tijdloze van alle oceanen, maar de Middellandse Zee viert de voortgang der mensheid.’
Verschillende van de cruciaalste en meest dramatische scènes in de film van de menselijke geschiedenis spelen zich in dit decor af –Mediterraneum, ‘het midden van de wereld’, zo’n naam komt niet uit de lucht gevallen. Die waarin de Romeinen de hoofdrol spelen bijvoorbeeld, met zoveel overwicht dat ze het hadden over ‘mare nostrum’, onze zee.
Vandaag is Mare Nostrum een operatie van de Italiaanse marine, die ver de zee in trekt om bootvluchtelingen uit het water te halen voor ze er de dood in vinden. Vaak lukt dat, heel vaak ook niet. Of zoals Michael De Cock het omschrijft in het boek bij de expo: de wieg van onze beschaving is een graf geworden. En het roemrijke land van melk en honingwaar die wanhopige Noord-Afrikanen van dromen, weet nu zelf amper van welk hout pijlen te maken.
De viering waar Bradford het over heeft, is een feestmaal met veel gangen, sommige somptueus, andere karig en bitter. De Cock bedacht er ook een culinaire metafoor bij: het Middellandse Zeegebied als een regio waar de geschiedenis in lagen over de aarde uitgesmeerd is, zoals ‘een lasagne van eeuwen in brokstukken van zuilen, tempels en kathedralen’.
Nick Hannes heeft de voorbije vijf jaar in 22 landen getracht om die voortgang en die gigantische erfenis, die lagen en smaken en contradicties, te vangen in momentopnamen. Verschillende etappes van zijn reis werden in deze krant gepubliceerd. Nu is alles samengebracht in een expo en een boek. Ze staan beide als een huis.
Oké, door een wonderlijke, totaal onvoorziene samenloop van omstandigheden had Hannes de hele tijd een buitengewoon fotogeniek onderwerp. Eind 2009 sloeg de eurocrisis keihard toe in Griekenland. Begin 2011 stak de Tunesische straathandelaar Mohamed Bouazizi zichzelf in brand en trok hij de Arabische Lente op gang. Een Lente die bloedrood zou kleuren of nog kleurt in Egypte, Libië en Syrië. Vorige zomer bracht de 50-daagse oorlog tussen Israël en Hamas. En om de zoveel maanden berichten over honderden verdronken bootvluchtelingen.
Wat je noemt dankbaar materiaal. Maar net daardoor heel verraderlijk. Voor je het weet maak je continu straffe persfoto’s. Beelden die zo op de voorpagina van een krant kunnen, maar waarbij je je een paar maanden later afvraagt: waar ging dit ook alweer over?
De waarde van grote, zeer ambitieuze projecten à la Mediterranean valt of staat deels met hun tijdloosheid. Bij radicale sociale omwentelingen zijn er voor documentair fotografen altijd de vallen van de anekdotiek en de archetypering: de stenengooier, het piëtaachtige rouwbeeld, het huilende kind.
Hannes rijdt hier een nagenoeg feilloos parcours. Hij werkte rond een handvol duidelijke thema’s: economische crisis, migratie, urbanisatie, massatoerisme, Arabische Lente. Maar hoewel zijn beelden steeds glashelder zijn, hebben ze die thema’s nooit in koeien van letters op hun voorhoofd staan. De crisis: een huwelijksfeest in een tankstation in het Griekse Rio, nu al iconisch. De Arabische Lente: veelkleurige kinderrugzakjes aan een doorzeefde winkelmuur in Misrata, Libië. Toerisme: een peroxideblonde vrouw in bikini die
hoelahoepend een oudere man op het strand entertaint, maar ook: zorgeloos Tel Aviv in oorlogstijd, dankzij het antiraketschild Iron Dome.
Net zoals met Red journey (2009), zijn project over de vijftien exSovjetrepublieken, hoopt Hannes dat hij met dit project ‘meer vragen oproept dan sluitende antwoorden geeft’. Gelukt. En hoewel je voelt dat de ‘voortgang’ waarover Ernle Bradford het heeft in Hannes’ ogen op veel vlakken geenszins een vooruitgang is, is hij er toch in geslaagd om beelden te maken waarbij je twijfelt tussen glimlachen, volschieten of boos worden. Het leven, een tragikomedie. Maar wat zijn foto’s voor alles doen is, in de woorden van Michael De Cock, de mens herleiden tot zijn ware proportie ‘in het licht van de eeuwigheid’: die van ‘figurant’. Een status die onze lompheid en baldadigheid, ons gebrek aan mededogen des te wraakroepender maakt.

Art Brussels

I am commissioned to make the campaign images for the 2015 edition of the art fair Art Brussels. here are some more designs:

De Morgen

On the cover of 'De Morgen', together with mister Salgado. The newspaper published a 7 page interview/portfolio on 'Mediterranean. The Continuity of Man' last weekend.

Knack.be

Ludo Beckers wrote a critic on my new exhibition on Knack.be:

Foto-expo Nick Hannes: de wrange realiteit van de kern van onze beschaving

Hoe verging het die landen die de kern van onze beschaving in zich dragen maar daar bijna geen weet meer schijnen van te hebben? Freelancefotograaf Nick Hannes ging op zoek naar het antwoord.

Na een grootschalig project over de voormalige Sovjet-Unie (2009) heeft freelancefotograaf Nick Hannes (1974) nu gekozen voor de gebieden die zich baden binnen de getijden van de Zee van het Midden, de Middellandse. Het zijn die landen die de kern van onze beschaving in zich dragen maar daar bijna geen weet meer schijnen van te hebben. Griekenland, Malta, Egypte, Spanje, Frankrijk, Italië, Turkije, Marokko,Tunesië, Monte Carlo, Libanon, Kroatië, Palestina. Vier jaar lang heeft de fotograaf aan deze uitgebreide reeks gewerkt, reizend met zijn camper en vaak met vrouw en kinderen.

Wrange realiteit

Nick Hannes behoort tot een jongere generatie dan die van Carl De Keyser, Stephan Vanfleteren, Dirk Braeckman, Filip Claus en Harry Gruyaert. Enkelen van hen zijn om den brode soms fotojournalisten maar ze behoren tot een elite van documentairefotografen die zich in een onderwerp durven vastbijten en daar dan op hun persoonlijke manier een kijk op geven. Ze zijn voorgegaan aan hun studenten of anderen die voor deze tak van de fotojournalistiek kozen.

Onder meer Nick Hannes, geen fotojournalist, geen beeldenjager maar iemand die zowel documenteert als interpreteert. Dat wil zeggen dat hij een plan heeft en in die optie plaatsen bezoekt die in dat plan passen. Ieder land dat hij bezocht, heeft zijn geschiedenis en zijn problemen maar vaak aan de rand ervan wordt het leven verder gezet. De fotograaf heeft daar oog voor maar hij ziet ook, met een haast speelse blik, hoe cynisch mensen soms situaties negeren en leven alsof er niets aan de hand was. De problemen zijn er voor de anderen. Maar die zijn natuurlijk niet opgelost en dat ziet de fotograaf in dit geval ook want er zijn genoeg beelden die wrange realiteit tonen.

Aandacht voor detail

Hannes' foto's zijn niet vrijblijvend want achter iedere opname schuilt een kritische blik, een druppel zout uit de zee. Er is altijd wel enige discrepantie tussen wat je ziet en wat je vermoed. En dat tilt zijn werk uit boven het gewone documentaire. Bovendien is het prachtige fotografie met zorg voor de beeldschikking, de lichtinval en de aandacht voor het detail. Dat laatste is onbetwistbaar een van de grote kwaliteiten die hem sieren. Hij zoekt niet naar sensatie maar de realiteit overstijgt bij hem vaak de verbeelding.

Projecten uitdenken is één zaak, ze realiseren een andere. Het resultaat kan teleurstellen maar dat is in dit geval geenszins het geval. Deze fotoreeks is meer dan geslaagd en bewijst dat de fotograaf zowel nadacht over zijn onderwerp als er de juiste vorm aan wist te geven.

Tentoonstelling "Mediterranean, The continuity of man" foto's van Nick Hannes. Antwerpen, Museum voor Fotografie, nog tot 1 februari 2015.

Filed under: Uncategorized No Comments