Nick Hannes

Signed books and small prints (A4) can be ordered from my webshop  or via email.

Larger format prints and framed prints can only be ordered via email: nick_hannes@skynet.be

Prices (unlimited editions):
20x30cm: 80 euro (framed: 250 euro)
50x75cm: 250 euro (framed: 520 euro)
80x120cm: 410 euro (framed: 870 euro)

All prices excl. 6% VAT and shipping. Including certificate of authenticity.

Prints are made by Milo-Profi (Kontich, Belgium) on Epson baryta Photo Rag 315g and mounted on dibond for framing.

Frames: white or dark brown oak wood + anti-reflection Artglass UV70%.

De Standaard Weekblad published my story on Brasilia.

UTOPIA

Toen Juscelino Kubitschek in 1955 tot 21^ste president van Brazilië werd verkozen, maakte hij onmiddellijk werk van zijn belofte om een gloednieuwe, centraal gelegen hoofdstad te bouwen. De utopische modelstad moest het symbool van een moderne natie worden en het Braziliaanse hinterland economisch ontwikkelen. Na 41 maanden van non-stop bouwen werd Brasilia in 1960 feestelijk ingehuldigd. De stad, bekend om de elegante architectuur van Oscar Niemeyer, wordt door haar planmatige lay-out ook wel eens de meest on-Braziliaanse stad van Brazilië genoemd.

Vanuit de lucht heeft Brasilia de vorm van een vliegtuig. De romp is de Monumentale As, waarlangs de de regeringsgebouwen liggen. Dwars daarop staan twee vleugels met genummerde woonblokken. Ter hoogte van de cockpit bevindt zich het Plein van de Drie Machten, verwijzend naar het nationaal congres, het hooggerechtshof en het presidentieel paleis. De kans is reëel dat hier binnnekort een machtswissel plaatsvindt. 

Voor het paleis wordt elke avond de Braziliaanse vlag gestreken en plechtig weggedragen door soldaten in ceremoneel uniform. Aan de overzijde van de drukke baan houdt een vrouw een protestbord met de tekst “Fora Bolsonaro!” omhoog. Weg met Bolsonaro!

“De mensen hebben honger”, zegt ze. Een boze man stapt op haar toe en scandeert luid de naam van de zittende president, de vuisten krachtig in de lucht zwaaiend.

“Een capibara (’s werelds grootste knaagdier) heeft meer hersenen dan Bolsonaro”, zucht een derde. “Hij is onze Trump: op elk gebied een ramp.”

Een bezoek aan het Braziliaanse machtscentrum maakt meteen duidelijk hoe gepolariseerd het Braziliaanse volk naar de presidentsverkiezingen van 4 oktober trekt. Op rechts is er Jair Bolsonaro (67), ex-militair, notoir ontkenner van klimaatwijziging en corona-pandemie, pleitbezorger van neoliberalisme, grootschalige landbouw en een soepelere wapenwet. Hij noemt zichzelf ‘trotse homofoob’, wierp een vrouwelijk congreslid ooit toe dat ze ‘te lelijk was om te worden verkracht’ en beschouwt zijn presidentschap als een goddelijke missie.

Zijn uitdager is oud-president Lula da Silva (77) van de linkse Arbeiderspartij. Als kind poetste hij schoenen in de straat, later werd hij metaalarbeider en vakbondsleider. Zijn pragmatisch beleid en de succesvolle strijd tegen armoede en honger maakten hem een populair leider. 

Tot hij in 2017 werd aangeklaagd voor corruptie en voor 19 maanden achter de tralies verdween. Pas nadat gelekte geluidsopnamen de partijdigheid van de rechter aantoonden, werden alle aanklachten ingetrokken. De hele zaak ruikte naar een politieke samenzwering om Lula te verhinderen deel te nemen aan de verkiezingen van 2018. 

Maar 2022 zou wel eens de comeback van Lula kunnen inluiden. Hij ligt voorlopig voorop in de peilingen. Bolsonaro zaait intussen volop twijfel over het democratisch verloop van de verkiezingen. Hij liet alvast optekenen dat hij er zich niet zal bij neerleggen als die worden ‘gestolen’.

Overview of current and upcoming exhibitions and events in which I take part:

CURRENT:

September 15, 2022 – February 15, 2023: Group show Civilization: The Way We Live Now, at San Domenico museum in Forlì, Italy. Curated by William Ewing and Holly Roussell.

October 22, 2022 – April 30, 2023: Playground at Vrijetijdscentrum De Schelde, Zandvliet (B). Playground combines photographs from my series Garden of Delight and Mediterranean. The Continuity of Man, on tourism, entertainment, urbanisation and consumerism.

FUTURE:

/

PAST (selection):

April 30 – July 31, 2022: ‘The Financial Zone’ a commissioned documentary project on the financial world in Belgium and The Netherlands, in collaboration with Noorderlicht and Rijksuniversiteit Groningen (RUG), at Kunstpunt Groningen.

October 15, 2021 – January 2, 2022: Photaumnales festival, group show ‘C’est la fête!’, Le Quadrilatère, Beauvais (FR)

October 8 – 24, 2021: Garden of Delight at Foto Art Festival, Bielsko-Biała. Poland.

September 9 – October 9, 2021: Garden of Delight at FotoForum Gallery, Innsbruck, Austria.

June 26 – September 26, 2021: Group show Iconobelge, AntwerpPhoto Festival (B)

September 24-26, 2021: Exhibition at Mesnil-Eglise (B)

June 1 – August 28, 2021: Playground at Le Delta, Namur (B). Playground combines works from two recent photographic series: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ (2014) and ‘Garden of Delight’ (2018).

February 24 – June 28, 2021: Group show Civilization: The Way We Live Now, at Museum of Civilization Mucem, Marseille, France. Curated by William Ewing and Holly Roussell.

April – June 2021: Garden of Delight at Diaphane – Pole Photographique en Hauts-de-France, Clermont-de-l’Oise (FR)

January 21 – March 27, 2021: An Unexpected Lesson in Joy at Hangar Photo Art Center, during PhotoBrussels Festival 05.

November 19, 2020 – April 1, 2021: Garden of Delight at Korean Cultural Center Brussels. Group show Anthropocene. Save Our Planet, curated by Jae-Hyun Seok.

September 2020: ‘Garden of Delight’ at Busan Photo Festival, South Korea. Curated by Jae-Hyun Seok.

April 4 – July 4, 2020: Group show ‘Civilization: The Way We Live Now’, at Auckland Art Gallery, New Zealand. Curated by William Ewing and Holly Roussell.

September 17, 2019 – February 2, 2020: Group show ‘Civilization: The Way We Live Now’, at the National Gallery of Victoria, Melbourne, Australia. Curated by William Ewing and Holly Roussell.

November 29, 2019 – January 3, 2020: ‘Garden of Delight’ at Lianzhou Foto Festival, China.

October 5 – 27, 2019: ‘Garden of Delight’ at Festival della Fotografia Etica in Lodi, Italy. 

September 20 – October 18, 2019: Group show ‘Matera: Visions from Europe‘ at Palezzo Viceconti in Matera, Italy.

September 13 – October 27, 2019: ‘Garden of Delight’ at Encontros da Imagem, Largo do Paço, Braga, Portugal.

May 29 – June 16, 2019: A part of ‘Garden of Delight’, at Le Réservoir, ImageSingulières festival, Sète, France. 

March 12 – May 19, 2019: Group show ‘Rêver’ at Centre Wallonie-Bruxelles à Paris. Curated by Emmanuel D’Autreppe.

March 9 – May 19, 2019: Group show ‘Civilization: The Way We Live Now’, at the Ullens Center for Contemporary Art, Beijing, China. Curated by William Ewing and Holly Roussell.

September 29, 2018 – April 1, 2019: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’, group show “Capitalist Realism” at Photobiennale, Thessaloniki Museum of Photography, Greece. 

December 15, 2018 – March 3, 2019: ‘Garden of Delight’, at De Garage – Space for Contemporary Art, Mechelen (B)

October 18, 2018 – February 17, 2019: Group show ‘Civilization: The Way We Live Now’, at the National Museum of Modern and Contemporary Art / Gwacheon, in Seoul, South Korea. Curated by William Ewing and Holly Roussell.

June 23 – September 30, 2018: AntwerpPhoto International Photography Festival – Group show ‘Iconobelge‘ at The Loodswezen in Antwerp (B).

June 7 – September 1, 2018: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ + ‘Garden of Delight’ at the Hamburg Triennale of Photography, Germany.

June 2 – Septembre 2, 2018: Group show ‘Attraction(s)’, at Biennale de la Photographie de Mulhouse, France.

June 23, 2018: Screening of ‘Garden of Delight’ at La Nuit des Images, Musée de l’Elysée, Lausanne (S)

May 24 – July 24, 2018: ‘Half a dozen – Six international photographer’s view on Lisbon’, at Vintage Department, Collectors Marvila, R. Pereira Henriques 6-12, Lisbon (P). With Krzystof Brudlo, Boris Eldagsen, Nick Hannes, Birte Kaufmann, Miho Kajioka, Sarker Protick.

May 4 – 30, 2018: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at Galerija Makina, Pula, Croatia.

March 16 – May 13, 2018: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at 6ème Triennale Photographie et Architecture, Brussels (BE). Curator: Marc Mawet.

January 13 – March 20, 2018: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at Museum of Contemporary Art, Rethymno, Crete, Greece. Group show ‘Critical archives III: Identities’ at Medphoto Festival.

November – December 2017: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at Photolux Biennale internazionale di fotografia, Lucca, Italy.

September 1 – October 29, 2017: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at Städtische Galerie Iserlohn, Germany.

September 6 – 20, 2017: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at Organ Vida Photo Festival, Zaghreb, Croatia.

September 9, 2017: Screening of ‘Dubai. Bread and circuses’ at Visa pour l’Image – International Festival of Photojournalism, Perpignan (FR)

August 5 – 27, 2017: 8ème Biennale de photographie en Condroz, Marchin (BE). I will show a preview of my new series DUBAI. Bread & Circuses’.

January 26 – April 16, 2017: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at Centro Cultural Caja Granada Fundacion, Granada, Spain.

January 18 – February 9, 2017: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at PhotoMed Beirut, Lebanon.

June 27 – October 30, 2016: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at Centro Andaluz de la Fotografia, Almeria, Spain.

October 1 – 31, 2016: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at FotoIstanbul, Turkey.

June 9 – July 31, 2016: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at Athens Photo Festival, Benaki Museum.

May 25 – June 19, 2016: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at photo festival Photomed in Sanary-Sur-Mer, France.

June 9 – 19, 2016: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at Foto Festiwal Lodz, Poland.

May 14 – June 12, 2016: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at Fundación Tres Culturas del Mediterráneo in Sevilla, Spain.

April 29 – May 22, 2016: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at photo festival ‘Head On‘ in Sydney, Australia.

April 1 – May 1, 2016: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at photo festival ‘Photo de Mer‘ in Vannes, France.

December 4, 2015 – February 14, 2016: Group show ‘Troubled Water. From Aesthetics to the Global Economy’ at Muzeum Narodowe, Szczecin, Poland.

December 19, 2016 – January 31, 2016: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at C-Mine in Genk (BE). Opening night: Friday, December 18, 2016, 8PM.

June 23 – September 30, 2015: ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ at the 5th Thessaloniki Biennale of Contemporary Art (Greece). Entitled: ‘Between the Pessimism of the Intellect and the Optimism of the Will’. Curated by Katerina Gregos. Organized by the State Museum of Contemporary Art (SMCA).

June 11 – august 30, 2015: Group show ‘Facing Japan’ at Museum Dr. Guislain in Ghent (B). Organized by Flanders Center in Osaka.

November 27, 2014 – February 1, 2015: ‘Mediterranean. The Continuity of Man‘. At FotoMuseum Antwerp (B).

November 15 – December 15, 2014: ‘The Continuity of Man’, preview at Cosmos Galerie in Paris, on the occasion of the 17th edition of Mois de la Photo.

September 3 – October 12, 2014: ‘The Continuity of Man’, preview at M. Zilinskas Art Gallery in Kaunas, Lithuania, on the occasion of Kaunas Photo Festival. Part of the group show ‘Generation 1974‘, with works of 11 European photographers who were born in 1974.

May 3-18, 2014: ‘Red Journey’ at the 18ième Biennale Internationale de l’Image in Nancy, France.

April 11 – June 2, 2013: Kaunas Photo Festival, M.Zilinskas Art Gallery of the National M.K.Ciurlionis Art museum, Kaunas, Lithuania. On display: ‘Traditions in Flanders’ (selection)

February 8 – April 24, 2011: Group show ‘Finisterre. Jonge fotografie in België’ at FotoMuseum Antwerpen. Curated by Inge Henneman, Rein Deslé and Luc Derycke.

May 30 – June 18, 2011: Exhibition ‘Red Journey’ at Flanders Center in Osaka, Japan.

June 1 – September 4, 2011: Group show ‘In de marge. Belgian Documentary Photography’, at Museum Dr. Guislain Ghent. Curated by Kaat De Jonghe

June 29 – September 25, 2011: Group show ‘Beyond the Document’ at Bozar Brussels. Curated by Xavier Canonne (Musée de la Photographie de Charleroi); Pool Andries (FotoMuseum Antwerpen); Frank Vanhaecke (BOZAR EXPO)

My colleague at KASK Ghent and writer Paul Demets choose one of my photographs for the cover of his poetry book De Bijendans (The dance of the bees). The picture, showing my daughter Suzanne’s arm shooting an arrow into the blue sky, is part of my book An Unexpected Lesson in Joy (2020).

We have worked together before. For De Klaverknoop Paul chose a picture from my series on the Mediterranean, Tripoli beach in Lebanon, 2011.

Thrilled to take the stage of the Theatre Antique in Arles, as part of the Live Magazine program during Les Rencontres 2022. I showed my work on this fantastic giant screen and talked about Dubai, the Mediterranean, the New Capitals I’m currently photographing, and my hometown Ranst.

Inspired by master storyteller Wannes Van de Velde, I wrote a time slice from my life as a photographer for the literary magazine DWB. For once without photographs.

“Let us assume that coincidence is a matter of lines that in themselves may be part of a banal reality, but which intersect at a point that no one could foresee, that no one could predict or imagine. For you can imagine a lot but not everything.” (Wannes)

Thanks to Jan Lauwereyns, curator of this edition, for this fine challenge.

Nick Hannes

Schrijven is niet mijn medium

Toeval bestaat

25 november 2021

Laat ons aannemen dat toeval een kwestie is van lijnen die op zichzelf misschien deel uitmaken van een banale realiteit, maar die mekaar snijden in een punt dat niemand kon voorzien, dat niemand kon voorspellen of bedenken. Want ge kunt veel bedenken maar niet alles.

Met deze enigszins enigmatische frase leidt Wannes Vande Velde een ongelooflijk maar waargebeurd flamenco-verhaal in waarin het toeval centraal staat. De zin heeft me sindsdien nooit meer losgelaten. Ik ben fan van Wannes. Ik ben ook fan van het toeval. Als fotograaf jaag ik het na. Met de zintuigen op scherp en de antennes uitgeklapt, probeer ik het te voorzien. Of beter gezegd, ik hou er rekening mee dat het overal en altijd kan opduiken. Dan komt het eropaan snel te reageren. Toeval wordt gemakkelijk gemist. Om het te vangen is alertheid en concentratie nodig. Het werkt enkel als ik alleen ben. Als er niemand is die op me wacht, niemand aan wie ik me moet verantwoorden. Geen vrouw, vriend of vertaler. Geen tijdsdruk en geen dubbele agenda. Focus op het hier en nu. Onbevangen en onbevreesd. De fotograaf en zijn doelwit.

Het lukt niet altijd. Meestal lukt het zelfs helemaal niet. Maar als het lukt, dan weet ik waarom ik fotograaf ben geworden. De magie van de fotografie ligt in het toeval.

De Tuin der Lusten

januari 2018

Er is geen grens, geloof me; er is niet een beschaving aan de ene kant en barbaren aan de andere kant. Er bestaat alleen de rand van de mutatie die oprukt, en in ons binnendringt. We zijn mutanten, wij allemaal. (uit: De Barbaren, Alessandro Baricco)

In januari 2018 onderneem ik mijn vijfde en laatste reis naar Dubai, het sluitstuk van een fotografische case-study over neoliberale stedelijkheid. Na de verwondering van de eerste aanblik van Dubai’s skyline, overviel me al snel een gevoel van tristesse. Dubai is schoon. Dubai is veilig. Dubai heeft alles onder controle. Maar Dubai houdt niet van toeval en avontuur. Hier liefst geen onvoorziene omstandigheden. Waar zijn de straatmuzikanten, de voetballende kinderen in de straat, de hangjongeren? Waar is de underground muziekscene, de grafitti, de verrassing om de hoek? Waar zit de couleur locale, de poëzie, de rafelrand en de ziel van deze stad? Waar blijft mijn cultuurschok?

Dubai is geëvolueerd naar een meta-pretpark waar men kan skieën in de woestijn en zwemmen met dolfijnen. Bij een diner hoort een show met een buikdanseres of acrobaten. ’s Nachts verandert de stad in een lichtshow en dansen de fonteinen. De amusementssector voert een doorgedreven strijd tegen de verveling. De mentale leegte wordt gevuld met kicks en vrolijke overdaad. Er is geen ontsnappen aan. Voortdurend op zoek naar illusies, draaien we ons hoofd voor de realiteit van het bestaan. Wat doet dat met de verbeelding van een mens? Hoeveel meer malls, pretparken en hotels heeft een maatschappij nodig?

De blik van Bruegel

30 november 2021

Ik ben geen regisseur. Ik laat de dingen liever op hun beloop. Ik ben ook geen acteur die deelneemt aan het spel. Ik ben de toeschouwer die gefascineerd naar het theater kijkt. Vanuit een hoger standpunt vouwt de scene zich overzichtelijk open. Daar sta ik graag.

Het is de blik van Bruegel, wijds en gelaagd. Zoals in Landschap met de Val van Icarus. Het schilderij toont achtereenvolgens een ploegende boer, een herder, een zeilschip, een eiland, een stad, bergen en een zonsondergang. Het blijft maar komen. De spartelende benen van Icarus zijn slechts een detail op het doek.

In het fotografische beeld vergroot de Bruegeliaanse blik de theatraliteit van het gebeuren. Als ook de timing goed zit, ontstaat de illusie van een mise-en-scène waarin mensen figuranten lijken in decor. Dan overstijgt de foto de reële situatie en gaat ze een eigen verhaal vertellen.

De grote verdwaling

januari 2019

Mei 1901. Sir Arthur Conan Doyle neemt zijn intrek in het Duchy Hotel in Princetown, Devon. Zijn lange tochten doorheen het barre heidelandschap van Dartmoor inspireren hem tot het schrijven van The Hound of the Baskervilles. Daarin verkennen Sherlock Holmes en Dr. Watson de mistige moors om de vloek van de hellehond te ontmaskeren.

Winter 2019. Ik ben aan eenzaamheid en bezinning toe. Ik huur een kamer op een steenworp van het Duchy, nu een bezoekerscentrum van het Nationaal Park. In de voetsporen van de Victoriaanse schrijver dwaal ik over de moors, langs plekken die in het boek worden beschreven: Fox Tor Mire. Grimspound. Nuns Cross Farm. Vixen Tor.

Dartmoor verkeert in winterslaap. Behalve kraaien en roeken waagt geen hond zich in de hoger gelegen vlakten. Heuveltoppen hullen zich in flarden mist, die aandikt tot aanhoudende miezerige regen – drizzle zeggen ze hier. De wind rukt aan mijn kleren. Natte voeten, loopneus, verkleumde vingers. Ik kan mijn camera amper stilhouden. Maar de rosse vos laat zich niet uit zijn botten blazen. Ik geniet van de betoverende stilte en van mijn eigen kleine miserie. De combinatie van onvoorspelbare natuur en sporen van langdurige menselijke aanwezigheid – prehistorische dolmens, pokdalige graven en kruisen, vervallen boerderijen, steengroeven en tinmijnen – oefenen een intimiderende aantrekkingskracht uit, die in de buurt van een spirituele ervaring komt. Een landschap is een zielstoestand. Ik ben een pelgrim met een misdaadroman als gids. “The longer one stays here the more does the spirit of the moor sink into one’s soul, its vastness and also its charm”, schrijft Dr. Watson in zijn brief naar Sherlock.

De reis was even goed als het boek.

Drempelvrees

augustus 2013

Er zijn veel soorten fotografen. Voor de leek zijn hun intenties niet altijd even duidelijk. Tijdens mijn reizen langs de Middellandse Zee zag ze bezig: mannen die geniepig en met goedkope telelenzen inzoomen op zonnebadende vrouwen. 

Om elke verdachtmaking in die richting voor te zijn, hanteer ik een andere tactiek. Ik ben niet de onzichtbare vlieg-op-de-muur. Ik draag een fototas, en om mijn nek bungelt een grote camera. Bij elke flits verraad ik mijn aanwezigheid. Hier ben ik, de fotograaf. De fotograaf maakt foto’s.

En toch. Ook na vijfentwintig jaar fotograferen blijft het een uitdaging om mensen te fotograferen in de publieke ruimte. Het moment van afdrukken wordt voorafgegaan door een korte innerlijke strijd. Durf ik of durf ik niet? Alle ervaring ten spijt is het telkens een berekende gok. Het went niet. Reacties zijn onvoorspelbaar. Ze variëren van dankbaarheid tot agressie. Soms is er geen reactie. Dat is nog het best.

Fotografie is een onbeleefd medium. Onaangekondigd de lens op iemand richten voelt onbetamelijk. Het is een moeilijke evenwichtsoefening tussen respect tonen en lef hebben. Je van niets of niemand iets aantrekken is de kortste weg naar een kapotte camera en een blauw oog. Te veel rekening houden met de mogelijke gevolgen werkt dan weer verlammend. Fotograaf zijn is veel moeilijker dan fotograferen.

Er zijn geen vaste regels. Elke situatie vergt inleving en wederzijds vertrouwen. Oog hebben voor culturele gevoeligheden, taboes, angst en schaamte is cruciaal in het opzetten van comfortabele werkomstandigheden. Enkel als de camera wordt geaccepteerd, kan de fotograaf tot het uiterste gaan. Bij de minste weerstand is het spel afgelopen. De kunst is om zolang mogelijk te blijven en toch op tijd op te stappen.

In al die jaren van fotograferen werd ik nooit afgerammeld. Nog nooit heeft iemand mijn camera vernield, al scheelde het soms geen haar. Maar een agressieve confrontatie bij het fotograferen is altijd een klein trauma. Wanneer de gemoederen oplopen, trek je als fotograaf altijd aan het kortste eind. Dan rest je niets dan stilletjes af te druipen. Op het strand van Sesimbra verdacht een moeder me ooit van haar kind te hebben gefotografeerd. Ook na het tonen van de gemaakte foto – zonder kind-, bedaarde ze niet. Ik voelde de bedenkelijke blikken van de omstaanders maar kon me niet verweren. Ik was betrapt zonder iets te hebben mispeuterd.

Er zijn van die wonderbaarlijke momenten waarop de gedrevenheid om een foto te maken elke twijfel of angst ogenblikkelijk wegdrukt. Situaties die ontstaan uit een uitzonderlijke toevallige samenloop waarin geen tijd is voor praatjes of uitvluchten. Adrenaline, vastberadenheid en zelfvertrouwen nemen het dan als vanzelf over. Dát beeld moet ik hebben. 

Het overkwam me in Saint-Tropez in de zomer van 2013. Ik zag haar plots zitten: de oude naakte vrouw op de Plage de Pampelonne. Ik zag hem komen: de Senegalese venter, leurend met zonnebrillen en armbandjes. Wanneer hij voor haar knielde, rende ik op hen toe en maakte snel en zonder nadenken enkele opnamen. Ze had een scene kunnen maken. Ik bevond me tenslotte op een naaktstrand. Maar er gebeurde helemaal niets. Ik liep onopvallend verder. Binnenin vierde ik feest.

Uitzonderlijke kansen zijn zeldzaam. Die moet ik grijpen. In de fotografie werkt uitstel niet.

Toestemming krijgen om te fotograferen is beter voor mijn gemoedsrust. Maar de vraag stellen heeft ook nadelen. Het maakt het fotograferen gewichtiger, wat soms argwaan opwekt. Het doorbreekt ook de natuurlijke flow der dingen. Een mens die in de gaten wordt gehouden, gedraagt zich bewuster, conventioneler. De wanna-be-perfect cultuur van Instagram smoort de spontaniteit en uniformiseert de pose.

Acclimatiseren

augustus 2021

Bij het begin van de reis verloopt het fotograferen altijd moeizaam. Bij de eerste verkenningstocht blijft de camera in de tas. In een nieuw land moet ik eerst acclimatiseren. De mensen aanvoelen voor ik voluit kan gaan. Dat is een geleidelijk proces van fotograaf worden. Het moment dat ik mijn camera uit de tas neem is een ritueel. De eerste klik een bevrijding. Daarna gaat het snel. De fotografie neemt het over. Ze bepaalt mijn dagen, mijn timing, mijn route, mijn gedrag. Met de camera in de hand verlies ik mijn timiditeit. Het geeft me een reden om nieuwsgierig te zijn en geijkte paden te verlaten. De dagen zijn lang want er is altijd veel te ontdekken. Ik heb veel tijd maar geen geduld.

Het doet me deugd om na anderhalf jaar stilstand weer op reis te zijn. Ik ben de enige gast in het Sky Luxe Hotel in de Kazachse hoofdstad Nur-Sultan. Het licht in de lobby is gedimd, de tafels in het restaurant zijn niet gedekt. Ik hoor geen slaande deuren in de gang, maar enkel het monotone gezoem van de minibar. Ik neem mijn ontbijt op de kamer terwijl ik door het TV-aanbod zap. Er zijn zeven posten, enkel Kazachs en Russisch gesproken. Een dikke man in short en onderhemd klopt op de deur. Hij zegt dat hij osteopaat is en wijst naar een versleten massagetafel in de gang.

De top van de Ararat. De Grand Prix Formule 1 in Monte Carlo. Een politiecel in Misrata. Een stripteasebar in Sebastopol. De atoomtestsite van Semipalatinsk. Het Europees Parlement. Transitcentrum 127bis in Melsbroek. Een PKK-trainingskamp in noord-Irak. De rode loper in Cannes. De sloppenwijk van Pune. Thuis bij een neo-nazi. Een smokkeltunnel in Rafah. Backstage met K3. De Royal Suite van de Burj Al-Arab. Het schepenkerkhof van Lampedusa. De zolderkamer van Wannes Vande Velde. 

Some installation views of my exhibition The Financial Zone at Kunstenpunt Groningen (NL), commissioned by the Noorderlicht photography platform and the University of Groningen (RUG).

The Financial Zone is a documentary on office life at the headquarters of major financial companies in the Netherlands and Belgium. The series pays particular attention to the spatial aspect in contemporary office design.

We remember Tayloristic offices with tight rows of desks from movies. Under the impulse of digitization, the organic office islands from the 1970s evolved into modular systems and a clean desk policy. The new workplace is social and flexible, fashionable and homely, ergonomic and technological. There are informal meeting rooms for brainstorming, call capsules for more privacy, quiet areas to concentrate, game rooms and intimately lit lounges for relaxation. Glass partitions stand for openness and transparency. Company restaurants offer healthy meals and corporate mindfulness is on the rise. There is fitness, prayer room and wall art. Well-being in the workplace is important in a time characterized by stress and burn-outs.

Hannes’ photos are subtle observations of an astonished outsider. In a universe not exactly known for visual spectacle, he focuses on the relationship between humans and their workplace. He searches for personal accents in a generic environment, meandering along the thin line between banality and surprise, between humor and alienation.

My series on Egypt’s New Administrative Capital is doing well. Here are some tearsheets of publications in Newsweek Japan, Les Echos and De Volkskrant.

I had a nice talk with Ben Smith on his fantastic podcast A Small Voice. Conversations with photographers.

A selection of photographs from my series ‘Garden of Delight’ and ‘Mediterranean. The Continuity of Man’ is on show at Vrijetijdscentrum De Schelde in Zandvliet (Antwerp) until 30 April 2023. Yesterday the exhibition opened with intimate concerts of Iris Penning (city poet of Eindhoven) and Aafke Romeijn.